Piekło kobiet na Ukrainie – rozmowa z psycholog Joanną Drosio-Czaplińską

Wojna na Ukrainie ma wiele twarzy: zwycięstwa, odwagi, bohaterstwa, ale też twarze dramatyczne: śmierci, kalectwa, porwanych dzieci i twarz zgwałconych kobiet. O gwałtach, ich skutkach, powodach, dla których do nich dochodzi rozmawia Joanna Drosio-Czaplińska, psychoterapeutka, współtwórczyni Centrum Pomocy Ofiarom Tortur

– Gwałt wojenny to nie jest dokładnie to samo co gwałt w czasie pokoju, ponieważ w przypadku pierwszego sytuacja jest bardziej złożona. Człowiek, który jest na wojnie, to człowiek, który podlega nieustającej traumie, jego mózg jest cały czas traumatyzowany.

– Gwałt wojenny nie ma nic wspólnego z seksualnością, to narzędzie zbrodni. To rodzaj przemocy, dominacji, upokorzenia, poniżenia. To akt przemocy, który ma zadać przede wszystkim ból. Niechęć Rosjan do Ukraińców była podsycana latami, kraj uczy nienawiści do wroga. Jest przyzwolenie dowództwa. Gwałt jest częścią wojny.

– Gwałt jest gorszy niż broń atomowa, ponieważ ludzie chodzą z tymi traumami i tę traumę, nie mogąc później normalnie żyć przekazują na różne sposoby dalej. Nie mogą wieść swojego normalnego życia. Mówi się w tym przypadku o stresie traumatycznym.

– Dużo mówi się o bohaterstwie żołnierzy, natomiast nie mówi się o bohaterstwie ocalałych, o ludziach, którzy to przetrwali, w większości o kobietach. To są bohaterowie wojny, to ludzie, którzy przetrwali to piekło. Po traumie nie ma już takiego samego życia.

– Przepracowując traumę, można znaleźć niesamowite rzeczy w sobie, stać się też człowiekiem. Można trudne doświadczenie przekuć w siłę. Wzrost potraumatyczny to coś takiego, że to nieszczęście, te traumy przekuwa się na zasób, to człowiekiem nie rządzi.

Jaka jest skala gwałtów na Ukrainie? Co powoduje, że mężczyźni gwałcą w takiej sytuacji? Co się dzieje z osobami, które dziedziczą traumę gwałtu? Jak można pomóc ofiarą gwałtu?