Czy naprawdę doszło do przełomu w sprawie ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej?

Dlaczego mimo politycznych zapowiedzi przełomu ekshumacje ofiar rzezi wołyńskiej wciąż nie ruszyły z miejsca? Jakie prace są obecnie prowadzone i czego tak naprawdę dotyczą? Czy Ukraińcy patrzą dziś inaczej na UPA i historię Wołynia?
O tym wszystkim w rozmowie z Karoliną Romanowską ze Stowarzyszenia Pojednanie Polsko-Ukraińskie, która od lat działa na rzecz upamiętnienia ofiar i budowania wspólnego zrozumienia trudnej przeszłości.

– W Polsce mówi się dziś o przełomie — i w pewnym sensie rzeczywiście mamy do czynienia z ważnym wydarzeniem. Ale trzeba doprecyzować kilka faktów. Ekshumacje w Puźnikach nie dotyczą Wołynia — to miejscowość położona na Podolu. Z kolei ostatnia zgoda na prace poszukiwawcze dotyczy okolic Lwowa, gdzie spoczywa około 300 polskich żołnierzy z 1939 roku. To również nie są ofiary rzezi wołyńskiej – mówi Karolina Romanowska.

– Staram się o ekshumację, ale tak naprawdę walczę o możliwość godnego pochówku. Chodzi o pochowanie członków mojej rodziny po 80 latach. Dla mnie i moich bliskich to nie tylko sprawa pamięci — to proces mierzenia się z traumą, którą odziedziczyłam i która wciąż jest obecna w naszej rodzinie – mówi Romanowska.

Mimo napięć i trudnych tematów pojawiają się jednak sygnały zmiany.

– Muszę przyznać, że nastawienie Ukraińców wyraźnie się zmienia. Obecnie w naszych warsztatach bierze udział więcej uczestników z Ukrainy niż z Polski. Odwiedzają nas dziennikarze z całego świata, a w tym roku relacje z warsztatów pojednania przygotują największe ukraińskie media – zaznacza Karolina Romanowska.